Qənirə Paşayevanın
“Ana” şeiri
Bu gecə yata bilmədim, ana,
36 yaşın qorxusu vardı içimdə.
Məni 37-yə aparan gecənin
səhərində soyuq var
Üşüdüm, ana!
Bütün gecə
Səsin gəldi qulaqlarıma –
Keçmişdən səsin gəlirdi:
“Böyü, qızım,
Yeri, qızım,
Dil aç, qızım!” – deyirdin…
Böyüdüm, ana,
Tarixin ən amansız illərində böyüdüm.